Θηλώματα στο πέος

Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι δεν υποπτεύονται ότι έχουν ανθρώπινο ιό θηλώματος (HPV) στο σώμα τους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο ιός θηλώματος συνήθως υπάρχει σε λανθάνουσα μορφή, κατασταλμένος από φυσική ανοσία. Προβλήματα προκύπτουν όταν ξεφεύγει από τον έλεγχο και αρχίζει να εκδηλώνεται ενεργά με τη μορφή αναπτύξεων σε διάφορα μέρη του σώματος. Οι άνδρες είναι λιγότερο πιθανό να υποφέρουν από τις επιπτώσεις του ιού από τις γυναίκες, ωστόσο, για αυτούς, η επίδρασή του μπορεί να μετατραπεί σε σοβαρά προβλήματα με τη μορφή θηλωμάτων στο πέος.

Αιτίες εμφάνισης

Το ιικό DNA εισέρχεται στο σώμα μέσω μικροπυρήνων στο δέρμα ή στους βλεννογόνους. Εάν η ανοσία ενός άνδρα εξασθενεί, οι πρώτες εκδηλώσεις του HPV θα εμφανιστούν αρκετούς μήνες μετά τη μόλυνση.

Έως και το 80% της μετάδοσης πραγματοποιείται μέσω της σεξουαλικής οδού. Η αντισύλληψη με εμπόδια ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο μόλυνσης, αλλά δεν την εξαλείφει πλήρως.

Άλλοι τρόποι μόλυνσης:

1. Οικιακή διαδρομή.Ο ιός μεταδίδεται μαζί με τα προσωπικά αντικείμενα ενός μολυσμένου ατόμου: ρούχα, είδη υγιεινής κ. λπ. Ο κίνδυνος μετάδοσης αυξάνεται εάν το δέρμα έχει υποστεί βλάβη, ακόμη και μικρό. Αυτή η οδός χαρακτηρίζεται από λοίμωξη με χαμηλού ογκογονικού τύπου ιού. Δεν οδηγούν σε σοβαρά προβλήματα υγείας, αλλά εμφανίζονται με τη μορφή κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων, θηλωμάτων και κονδυλωμάτων, δημιουργώντας ένα καλλυντικό ελάττωμα.
2. Από τη μητέρα στο παιδί.Εάν η μητέρα είχε μολυνθεί με HPV κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού και γεννήθηκε φυσικά, το μωρό είναι πιθανό να μολυνθεί.

Εάν ένας άντρας έχει καλή ανοσολογική άμυνα, ο ιός δεν εκδηλώνεται και μπορεί να παραμείνει στο σώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα σε λανθάνουσα μορφή. Επομένως, δεν είναι επικίνδυνη η μόλυνση από τον ίδιο τον ιό, αλλά η αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, η οποία οδηγεί στην ενεργοποίηση του HPV.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν τη δυνατότητα ενίσχυσης της θέσης του ιού:

• χρόνιες ασθένειες;
• ορμονικά προβλήματα;
• εσφαλμένα επιλεγμένη αντισύλληψη ή η πλήρης απουσία της.
• ιογενείς λοιμώξεις;
• αλκοόλ, κάπνισμα ή μακροχρόνια χρήση αντιβιοτικών.
• συχνό άγχος.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν αρνητικά το ανοσοποιητικό σύστημα. Εάν στη ζωή ενός άνδρα δεν υπάρχει ένας παράγοντας που προκαλεί, αλλά αρκετοί, αυτό θα οδηγήσει σε μια ταχύτερη ανάπτυξη του ιού του θηλώματος.

Συμπτώματα

Συχνά, τα θηλώματα εμφανίζονται μόνο εξωτερικά, ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, ενδέχεται να εμφανιστούν μη ειδικά συμπτώματα:

• κνησμός και κάψιμο κατά τη σεξουαλική επαφή
• πόνος όταν αγγίζετε θηλώματα.
• συσσώρευση ούρων στις πτυχές του πέους.
• δυσάρεστη οσμή στην πληγείσα περιοχή.

Επιπλέον, τα νεοπλάσματα μπορούν να αναπτυχθούν και να επηρεάσουν όχι μόνο την περιοχή του πέους, αλλά επίσης να εμφανιστούν στον πρωκτό και την ηβική.

Πώς μοιάζουν τα θηλώματα

Το θηλώδες του πέους είναι ένα μικρό νεόπλασμα. Στην αρχή, μπορεί να εμφανιστεί μόνη της, αλλά χωρίς κατάλληλη θεραπεία, ο αριθμός των θηλωμάτων αυξάνεται. Ωστόσο, μπορούν να συγχωνευθούν μεταξύ τους.

Αυτές οι αυξήσεις μοιάζουν με ταξιανθίες κουνουπιδιών χρώματος σάρκας ή ροζ. Τις περισσότερες φορές εντοπίζονται στην ακροποσθία, στο κεφάλι και στον κόλπο. Λιγότερο συχνά, διαγιγνώσκονται στην ουρήθρα και στο όσχεο. Τα θηλώματα μπορούν επίσης να εμφανιστούν ως μικρά λευκά σπυράκια που εμφανίζονται σε μεγάλες σειρές. Αυτή η φόρμα είναι τυπική για εντοπισμό στην περιοχή του χαλιού.

Μία από τις εκδηλώσεις του HPV είναι τα κονδυλώματα Buschke-Levenshtein. Διακρίνεται από την ταχεία ανάπτυξή του, το εξαιρετικό μέγεθος και την αντοχή του σε διάφορα είδη θεραπείας. Η εμφάνισή του οφείλεται σε πολλά υπάρχοντα θηλώματα και κονδυλώματα, τα οποία συγχωνεύονται και σχηματίζουν μια μεγάλη περιοχή βλάβης. Η παρουσία κονδυλώματος Buschke-Levenshtein είναι επικίνδυνη επειδή τα κύτταρα που αλλάζουν από αυτό μπορούν εύκολα να εξελιχθούν σε καρκίνο.

Με ποιον γιατρό να επικοινωνήσετε

Κατά κανόνα, ένας ουρολόγος ασχολείται με τη διάγνωση των θηλωμάτων στους άνδρες. Μπορείτε επίσης να ζητήσετε συμβουλές από δερματοβενιολόγο ή πρωκτολόγο εάν έχετε κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων στην πρωκτική περιοχή. Ωστόσο, τα θηλώματα αναφέρονται συνήθως σε χειρουργό για απομάκρυνση. Συνολικά, η διάγνωση πραγματοποιείται σε διάφορα στάδια:

1. Ο ουρολόγος εξετάζει και παίρνει συνέντευξη από τον ασθενή.Η λεκτική ερώτηση είναι απαραίτητη για να εκτιμηθεί ο τρόπος ζωής του ασθενούς και να προσδιοριστεί η αιτία της λοίμωξης από τον ιό. Η οπτική επιθεώρηση περιλαμβάνει όχι μόνο την εκτίμηση της κατάστασης του πέους, αλλά και τα γειτονικά όργανα - το όσχεο, την πρωκτική περιοχή. Αυτό είναι απαραίτητο για να ολοκληρωθεί η εικόνα του εντοπισμού του ιού.
2. Επίχρισμα ουρήθρας.Προσδιορίζει την παρουσία διαφόρων σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών.
3. PCR.Αυτή η ανάλυση δείχνει όχι μόνο την παρουσία του HPV στο σώμα, αλλά επίσης πιθανότατα καθορίζει τον τύπο του.
4. Meatoscopy.Αυτή η διαδικασία είναι η εξέταση της ουρήθρας εάν ο ιός του θηλώματος έχει μολύνει το frenum.
5. Μετά την αφαίρεση του θηλώματος, ο γιατρός μπορεί να παραγγείλει βιοψίαγια να αξιολογήσει την κατάσταση του αφαιρεθέντος όγκου. Αυτό είναι απαραίτητο για τον αποκλεισμό του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου και για να βεβαιωθείτε ότι το θηρίωμα είναι καλοήθη.

Σε αυτήν την περίπτωση, είναι επιθυμητή η διεξαγωγή έρευνας και των δύο συνεργατών. Συνήθως μια γυναίκα μολύνεται επίσης με έναν από τους τύπους του ιού του θηλώματος. Εάν υποβληθεί σε θεραπεία μόνο ένας άντρας, είναι πολύ πιθανό ότι θα αρρωστήσει ξανά μετά από λίγο.

Γιατί τα θηλώματα είναι επικίνδυνα

Ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος συχνά συνοδεύεται από άλλες σχετικές ασθένειες. Η εμφάνιση θηλωμάτων στην περιοχή του πέους της βλεφαρίδας συμβάλλει στη συσσώρευση ούρων στις πτυχές. Αυτό δημιουργεί συνθήκες για την εμφάνιση και ανάπτυξη διαφόρων μικροοργανισμών, οι οποίοι στη συνέχεια οδηγούν σε μολύνσεις. Μπορούν να προκαλέσουν διάβρωση γύρω από το θηλώματα και επίσης να συμβάλουν στη φλεγμονή της ουρήθρας και των όρχεων. Αυτές οι ασθένειες χαρακτηρίζονται από προβλήματα με ούρηση, πόνο και υψηλό πυρετό.

Ένας άλλος κίνδυνος είναι το τραύμα στα νεοπλάσματα, το οποίο οδηγεί σε αιμορραγία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πολλά αιμοφόρα αγγεία σχηματίζονται γύρω από τα θηλώματα, τα οποία τροφοδοτούν με αίμα. Ακόμη και μικρή ζημιά μπορεί να οδηγήσει σε μόλυνση λόγω τραυματισμού.

Επίσης, τα νεοπλάσματα μπορεί να τρίβονται όταν κινούνται, γεγονός που προκαλεί πόνο και δυσφορία στον άνδρα.

HPV και καρκίνος

Όταν ο ιός μόλις αρχίζει να εξαπλώνεται, τα νεοπλάσματα είναι σποραδικά και καλοήθη. Χωρίς θεραπεία, μεγαλώνουν και συγχωνεύονται μεταξύ τους. Με την πάροδο του χρόνου, τα κύτταρα εκφυλίζονται σε κακοήθη.Ο κίνδυνος καρκίνου είναι ιδιαίτερα υψηλός εάν ένας άντρας έχει μολυνθεί με πολύ ογκογονικούς τύπους του ιού - 16 ή 18.Είναι αυτοί που συμβάλλουν στην εμφάνιση καρκίνου του πέους και της ουροδόχου κύστης.

Θεραπεία των θηλωμάτων

Η θεραπεία με τον HPV περιλαμβάνει όχι μόνο την αφαίρεση των εξωτερικών εκδηλώσεών του, αλλά και την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο θα πρέπει να αποκλείει τις εκδηλώσεις του ιού.Τα ανοσοδιεγερτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται για τη διατήρηση της ανοσίας.

Ως αντιιικό φάρμακο, είναι αποτελεσματική μια αλοιφή που καταστέλλει τον πολλαπλασιασμό του ιού και αφαιρεί τις μικρές αναπτύξεις. Δεν αντιμετωπίζει πάντα το καθήκον της πλήρους αφαίρεσης, αλλά αποτρέπει την εμφάνιση νέων αναπτύξεων. Αντιιική αλοιφή συνταγογραφείται για την τόνωση της ανοσίας. Η αλοιφή δεν αφαιρεί τα θηλώματα, αλλά προάγει την ενεργοποίηση των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο σταματά την ανάπτυξη και την ανάπτυξή τους.

Μέθοδοι αφαίρεσης

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να απαλλαγείτε από τις νέες αναπτύξεις που έχουν εμφανιστεί:

1. Αφαίρεση λέιζερ.Το θηρίωμα εκτίθεται σε μια ακτίνα λέιζερ, η οποία καίει εντελώς την ανάπτυξη. Μια κρούστα σχηματίζεται σε αυτό το μέρος, η οποία υποχωρεί μετά από μερικές εβδομάδες. Η μέθοδος θεωρείται αποτελεσματική λόγω της απουσίας υποτροπών. Η αφαίρεση γίνεται με αναισθησία. Δεν υπάρχει αιμορραγία, δεν ουλές ή ουλές.
2. Cryodestruction.Τα θηλώματα εκτίθενται σε υγρό άζωτο. Παγώνει αμέσως την επιθυμητή περιοχή, το νεόπλασμα πάνω του καταρρέει και πεθαίνει. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι η αδυναμία ελέγχου του βάθους της επίδρασης της κρυοκαταστροφής. Στη θέση του αφαιρεθέντος θηλώματος, παραμένει επίσης μια κρούστα, η οποία εξαφανίζεται μετά από λίγο.
3. Ακτινοχειρουργική.Η αρχή αυτής της μεθόδου είναι παρόμοια με την αφαίρεση λέιζερ. Τα ραδιοκύματα δεν αφήνουν ουλές και σημάδια και η διαδικασία προηγείται της προκαταρκτικής αναισθησίας με ειδικό σπρέι. Μετά από αυτό δεν υπάρχουν επιπλοκές και το σώμα ανακάμπτει γρήγορα.
4. Ηλεκτροπηξία.Η ανάπτυξη επηρεάζεται από ένα ηλεκτρικό ρεύμα, λόγω του οποίου το πόδι αποβάλλεται, μετά το οποίο το θηλώματα εξαφανίζεται. Εάν απαιτείται, μπορεί να χορηγηθεί επιφανειακή αναισθησία. Η διαδικασία διαρκεί αρκετά λεπτά, είναι διαδεδομένη και προσιτή. Αλλά αυτή η μέθοδος είναι ικανή να αφήσει ουλές μετά την επούλωση.
5. Χειρουργική επέμβαση.Χρησιμοποιείται σε σπάνιες περιπτώσεις όταν ο όγκος γίνεται πολύ μεγάλος. Γίνεται με αναισθησία, έχει μακρά θεραπεία και τραύμα. Η μέθοδος είναι καλή δεδομένου ότι σας επιτρέπει να αποθηκεύσετε την αφαιρεθείσα ανάπτυξη για ιστολογική εξέταση.

Το κόστος κάθε μεθόδου εξαρτάται από την πολυπλοκότητα της εργασίας, το μέγεθος και τον αριθμό των θηλωμάτων που πρέπει να αφαιρεθούν.

Πριν επιλέξετε μια μέθοδο, συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Θα σας πει τι είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε στην περίπτωσή σας, θα σας πει λεπτομερώς πώς εκτελείται η διαδικασία. Επίσης, μετά την αφαίρεση του νεοπλάσματος, συνιστάται η λήψη του υλικού για ιστολογία. Αυτό είναι απαραίτητο για να καθοριστεί εάν έχει ξεκινήσει η διαδικασία εκφυλισμού καλοήθων νεοπλασμάτων σε κακοήθη. Αυτή η μέθοδος θα βοηθήσει στην ανίχνευση των πρώιμων κυτταρικών αλλαγών και στην πρόληψη της εξάπλωσης του καρκίνου.